Second week

Zondag heb ik met de kinderen origami happertjes gemaakt. Dat zijn van die happertjes waar je nummer 1 t/m 8 aan de binnenkant schrijft en daar onder staat dan ook iets geschreven. Je noemt een nummer en dat aantal keer beweeg je het happertje, vervolgens kan je kiezen uit 4 cijfers en daar staat dan iets geschreven. Dat kan van alles zijn, maar kinderen vinden het vooral leuk om dingen zoals “je bent een idioot” te schrijven. Ze vonden het helemaal geweldig en ik heb er dan ook meerdere voor ze gemaakt. Vandaag is Sofie aangekomen in Córdoba. Ik heb haar al een keer ontmoet tijdens de voorbereidingsworkshop van Travel Active en we appen al een tijdje met elkaar.
Maandagochtend heb ik samen met N. de kinderen naar school gebracht en daarna heb met Sofie afgesproken in de stad. Ik zat in de bus en op een gegeven moment kwam er een oude man naast me zitten en hij zei wat tegen me in het Spaans. Dus ik zei: “No hablo español”. Hij vroeg: "¿De donde eres?" (waar kom je vandaan) Toen zei ik: “Soy de Holanda (ik kom uit Nederland)” Daarna zei hij: “hartstikke mooi”. Dus ik moest lachen en toen zei hij “Trabajé Arnhem seis meses (ik heb voor 6 maanden in Arnhem gewerkt)” Echt zo toevallig en mooi dat je met een paar woorden toch een gesprek kan voeren. Ik kwam in de stad aan en daar was Sofie op me aan het wachten. We hebben samen geluncht, het duurde wel erg lang voordat onze tosti’s eindelijk klaar waren. We hadden wel ons drinken gehad en we dachten dat hij onze tosti’s vergeten was. Ik stond net op om te vragen waar onze tosti’s bleven en precies op dat moment kwam hij aangelopen met onze tosti’s haha. We hadden daarna geen tijd meer want ik moest de kinderen weer ophalen om 13:00 uur. We gingen op zoek naar de bus en we hadden een bushalte gevonden. Toen kwamen we erachter dat de bussen die wij moesten hebben daar niet reden. Toen dacht ik dat ik waar ik ben uitgestapt weer op moest stappen want op het overzichtje van de haltes staan allemaal haltes in een soort van U-vorm. Ik was met Sofie meegelopen naar haar bushalte en daarna heb ik dus mijn bus genomen. Op een gegeven moment dacht ik dit duurt wel lang en het klopte niet voor m’n gevoel. Ik had een foto gemaakt van het overzichtje van de haltes, die liet ik aan de buschauffeur zien en ik zei: “Maria la Judia” want zo heet de halte waar ik moet zijn. Ik zei er ook bij: “No hablo español”. Toen kreeg ik alsnog een verhaal in het Spaans met gebaren. Het kwam er dus op neer dat ik verkeerd zat en dat ik uit moest stappen bij een andere halte de bus moest pakken en die zou ongeveer binnen 10 minuten komen. Ik zou dus te laat komen om met N. mee te gaan om de kinderen op te halen. Dus ik had haar gebeld en het uitgelegd en ze zei dat het niet uit maakte. Ik voelde me er wel lullig over maar het is zo onduidelijk met die bussen en ja shit happens.
Dinsdag heb ik weer samen met N. de kinderen om 8:45 uur naar school gebracht en in de middag voor de lunch opgehaald en gebracht. Op dinsdag hebben de jongens voetbal tot 18:00 uur en Y. moet dan naar gymnastiek. Ik ben met de jongens naar huis gegaan en N. ging Y. wegbrengen. In de auto hoorde ik N. iets in het Spaans zeggen over de melk en koekjes. Ik kon niet alles verstaan. De kinderen eten tijdens merienda koekjes met warme melk of yoghurt. H. zei tegen mij: “R. no cookies”. Toen twijfelde ik en had N. even geappt voor de zekerheid om te vragen hoe het zat. En ze antwoordde dat R. wel koekjes mocht maar niet teveel. Dus ik gaf H. yoghurt en R. warme melk en ik legde er ongeveer 8 koekjes bij (normaal ligt er een heel pak koekjes op tafel). Ze aten en op een gegeven moment zei R.: “More cookies”. Ik zei “No, this is enough and you haven’t even finished yet, so eat.” Toen schreeuwde hij: “More cookies!” en zei ik weer “No, eat this”. Hij ging verder met eten en ik ging even naar de wc. Toen ik terug kwam, had hij stiekem zelf koekjes gepakt en was hij snel alles naar binnen aan het proppen. Ik pakte zijn kommetje en de koekjes af en ik zei: “I said no and no means no, so you don’t sneak behind my back to get cookies.” Toen werd hij heel erg boos en hij schreeuwde: “Tú eres una idiota (jij bent een idioot!” en hij sloeg me een paar keer. Ik pakte zijn armen en zei: “You can’t call me an idiot and you are not allowed to hit me! Go and sit on the stairs” Toen ging hij schreeuwend en huilend op de grond liggen. Ik pakte hem op en zette hem op de trap. Ik zei: “You’re going to sit here and think about what you have done. And when I come back I want to hear something from you”. Ik had N. even geappt over de melk en koekjes. Toen ik naar de trap liep was hij weg, dus ik ging hem zoeken. Hij zat verstopt onder de keukentafel. Ik zei: “R., come here and go sit on the stairs again”. Hij kwam er een beetje onder vandaan ik hielp hem en hij liep zelf naar de trap. Ik herhaalde weer wat ik hiervoor ook zei en ben weer weggegaan. Toen ik terug kwam, vroeg ik: “Do you want to say something to me?” Hij zei “No se, I don’t know.” Ik vroeg het weer en hij zei weer “I don’t know”. Ik liep weg en toen zei hij ongemeend: “I’m sorry”. Ik vroeg: “Why are you sorry?” Toen zei hij weer telkens "I don’t know" en toen heb ik hem uitgelegd waarom hij spijt moest hebben en dat hij mij geen idioot mag noemen en mij niet mag slaan. Uiteindelijk kreeg ik zijn excuses en toen zei ik: “Give me a hug” en we gaven elkaar een knuffel. Ik dacht dat het nu goed was. Toen N. thuis kwam, begon R. gelijk een heel verhaal in het Spaans over wat er was gebeurd. Gelukkig had ik N. al een whatsappje gestuurd en wist ze wat er aan de hand was en zei ze tegen hem dat hij naar me moet luisteren.
Vrijdag wilde N. me betalen voor de week. Ik krijg €75,- per week. Ze gaf me €75,- en ik vroeg: “What about last week?” Ik had die week ervoor op maandag, zaterdag en zondag gewerkt en dinsdag t/m vrijdag lag ik ziek op bed. Ze zei dat ik ziek was en dat ze me dus niet hoefde te betalen. Ik vond dat best wel raar. Die €75,- is zakgeld en geen salaris. Ik kan er ook niks aan doen dat de kinderen ziek zijn en ik vervolgens ook. Ze zei oké dan betaal ik je alleen de uren die je hebt gewerkt en toen had ze een rare berekening gemaakt en kwam ze uit op €12,- voor die week. Dat klopte niet, maar ik ben er maar mee akkoord gegaan want ik wilde er geen probleem van maken. Het zat me wel dwars want ik heb me aangemeld als ‘au pair expert’ en ben dus bij dit gezin gaan werken al ‘normale au pair’ omdat ze beweerde geen expert nodig te hebben. Een normale au pair verdient €75 - €100 en een au pair expert €100 - €175. Dat stuk heb ik dus al opgegeven voor ze. Daarnaast kom ik helemaal hierheen om voor haar kinderen te zorgen en haar te helpen en heb ik alles achter me gelaten. Ik heb het toen even gelaten voor wat het was. In de avond zei ze ineens dat ik zondagochtend, in mijn vrije tijd, moest werken. Ik had de week ervoor al gezegd dat ik deze zaterdag met de andere au pairs uit zou gaan, maar misschien was ze dat vergeten. Ik zei dat het niet kon omdat ik dan pas zondagochtend thuis kom. Toen zei ze dan ga je zaterdagavond 3 uur werken van 17:00 uur tot 20:00 uur. Ik had om 21:00 uur met de meiden afgesproken dus dat kon wel.
Zaterdag had ik dus gewerkt en daarna ben ik naar Ágora gegaan. Sofie en ik waren er als eerst en we hadden echt honger dus we hebben een tafel gezocht en eten besteld. Toen kwam Alina, daarna Katharina. We waren klaar met eten en toen kwamen Dela, Lisa, Toni en nog een meid waarvan ik de naam niet meer weet. Laura kwam ook. Alina, Sofie, Dela, Natalie, Linda en nog wat meiden zouden mee uit gaan. Rond 12 uur wilden ze toch maar niet meegaan. Gelukkig waren Natalie en Linda later nog gekomen en zijn we met z’n 4'en naar Opium gegaan. Dat is een nieuwe club in Córdoba en lekker dichtbij huis. We hebben Laura en Alex leren kennen die wonen in Córdoba en dat waren de eerste Spanjaarden die ik hier ben tegengekomen die redelijk Engels spreken. Het was een gezellig avondje.