Third week, veel erger dan dit wordt het niet!

Ik denk dat dit de meest verschrikkelijke week van mijn hele au pair avontuur zal zijn. Ik zal beginnen met zondag. Zondag kwam ik ’s ochtends thuis na het stappen en ik sliep tot in de middag. Rond een uur of 18:00 riep N. mij en vroeg ze wanneer ik ging beginnen met werken. Op mijn rooster staat dat ik vrij ben. Ik moest huiswerk maken met H., de afwas doen, de kinderen douchen, naar bed brengen en de spullen voor de volgende dag klaarleggen. N. zei dat ik 35 uur moet werken, maar op de timetable staat dat ik 28 uur werk. Ze zei dat ik op zondag nog 7 uur moest werken. Ze had R. (haar man) geappt over hoeveel uur er op het contract staat. R. vroeg aan haar of N. een probleem met me had. Op het contract staat 35 uur, maar op de timetable 28 uur. Ik vond het een beetje apart dat dat nu ineens een probleem was. We hebben het er niet meer over gehad.
Maandag kwam N. thuis tijdens de lunch en toen zei ze tegen me dat R. (de huishoudster) boos was en tegen N. had gezegd dat ik de afwas moest doen tijdens de lunch. Voor zover ik weet zijn mijn taken tijdens de lunch: zorgen dat de kinderen zo veel mogelijk eten en drinken en vervolgens huiswerk maken met de kinderen en als het nodig is de kinderen omkleden en ze dan weer naar school of sport brengen. Weer iets wat ik een beetje apart vond.
Ik had besloten om contact op te nemen met de organisatie (Servihogar) hier in Spanje om het over het zakgeld, de uren en mijn rechten te hebben. Ik had een bericht gestuurd waarin ik de situatie had uitgelegd. Als antwoord kreeg ik dat de familie zich moet houden aan de werktijden en vrije dagen. Ze mogen me vragen om extra te werken maar de extra uren moeten worden uitbetaald. Als ik ziek ben hoort de familie me ook te betalen. Ik had een afspraak met haar gemaakt om er dinsdagochtend over te bellen. Ze sprak niet zo goed Engels maar het gesprek lukte wel. Ik had het hele verhaal uitgelegd en ze raadde me aan om er met N. over te praten. Ze vertelde me dat ik recht heb op 1 hele dag (24 uur) vrij per week en 1 weekend vrij per maand van vrijdagavond t/m zondagavond. Ze vroeg of er nog andere dingen waren en toen had ik verteld over de badkamer. In het dossier staat dat je je eigen badkamer hebt. Feitelijk is dat niet echt zo. Ze hebben 2 verdiepingen en 3 badkamers. Mijn slaapkamer en badkamer zijn beneden en iedereen maakt gebruik van het toilet in die badkamer. Het is geen probleem voor mij maar het klopt niet dat het zo in het dossier staat dus daar had ze een aantekening van gemaakt. Die avond wilde ik er met N. over praten. In de middag was de elektriciteit uitgevallen. Toen N. thuis kwam zei ze: “It’s a horrible day”. Even later was ze huilend aan de telefoon. Ze voelde zich een slechte moeder want ze was een afspraak met een leraar van R. vergeten. Ik zei dat dat iedereen kan overkomen en dat ze echt geen slechte moeder is. Ook vertelde ze dat er te weinig docenten zijn op de universiteit (haar baan) en dat er veel werk is. Deze dag was dus geen goede dag om het erover te hebben.
Woensdagochtend had ik de reisarts gebeld omdat ik denk dat ik een voorhoofdholte/bijholteontsteking heb. Ik had al een beetje research gedaan op internet. Ik had enorme hoofdpijn, was heel erg verkouden en m’n oogleden waren een beetje opgezwollen, dus ik was bang dat ik vrijdag niet naar huis zou kunnen vliegen voor m'n vaders 60e verjaardag i.v.m. dat mijn trommelvliezen dan kunnen scheuren. Ze raadde me aan om naar een dokter te gaan en dat ik daarna weer moest bellen. Ik zou dit weekend namelijk naar huis vliegen om mijn vaders 60e verjaardag te vieren en dan zou ik maandagochtend vroeg weer naar Spanje vliegen. De tickets waren al geboekt.
Ik had ik mijn 1e Spaanse les bij Eurolingua. Samen met Sofie en Katharina en Sally uit Engeland vormen we een nieuwe beginnersgroep. Het was een hoop gedoe om de tijden af te spreken en daar hebben we het tijdens de les ook weer over gehad; ik zal jullie de details besparen.
Ik had de kinderen opgehaald, had gegeten en ben daarna naar bed gegaan. Die hoofdpijn was echt verschrikkelijk en ik had afgelopen nacht bijna niet geslapen door de pijn en druk in mijn gezicht. Ik kon pas in de avond met N. naar een dokter omdat ze moest werken. We gingen naar de SpoedEisende Hulp. Het was een jonge meid en waarschijnlijk nog niet afgestudeerd. N. legde in het Spaans uit wat er aan de hand was. De dokter drukte op een paar punten in mijn gezicht en bevestigde dat ik sinusitis heb. Ik kreeg antibiotica en een medicijn tegen het snot. Mijn grootste vraag was of ik zou kunnen vliegen. Hierop antwoordde ze in het Spaans: "ja je kan gewoon vliegen, je trommelvliezen kunnen scheuren maar dat is helemaal geen probleem want dat groeit vanzelf dicht." Ik dacht bij mezelf: je bent niet wijs!
Vandaag was het weer geen goed moment om met N. te praten.
Donderdag voelde ik me nog steeds beroerd en de hoofdpijn was nog even heftig. Ik had eigenlijk mijn 2e les bij Eurolingua maar ik ben niet gegaan. Ik moest wel de kinderen ophalen om 13:00 uur omdat er niemand anders is die dat kon doen. Toen we thuis kwamen had ik met een paar Spaanse woorden aan R. (huishoudster) gevraagd of ze de lunch alleen wilde doen met de kinderen. Het geluid van de tv en het geschreeuw van de kinderen verergerde de hoofdpijn. Ook had ik N. geappt of ze de kinderen weg wilde brengen, dat kon gelukkig wel!
Ik had de reisarts gebeld om ze te informeren over m’n doktersbezoek. Hij zei dat ik de Spaanse papieren van het consult naar ze moest mailen en dan zou een arts er naar kijken en die zou het beoordelen en advies geven over het vliegen. In de avond werd ik gebeld door de reisarts. Het advies was om niet te vliegen. Ik kan mijn oren niet klaren en je moet minimaal 5 dagen aan de antibiotica zitten. De kans is erg groot dat mijn trommelvlies scheurt.
Het is echt een vieze tegenvaller. Ik had me er zo erg op verheugd dat ik mijn vaders 60e verjaardag thuis zou vieren en mijn familie en vrienden weer zou zien, maar dat feestje ging dus niet door. Ik moet dus mijn vliegtickets annuleren. Ik kan niet meer een weekendje naar huis om de verjaardag van mijn vader te vieren en mijn familie en vrienden te zien die ik mis.
Ik kreeg een appje van mijn moeder dat ze met de fiets was gevallen en dat ze met een hersenschudding in het ziekenhuis ligt en dat ze de nacht ter observatie moet blijven, verschrikkelijk! Ze heeft twee nachten in het ziekenhuis door moeten brengen. En ik kon er niet voor haar zijn! Toen moest ik wel huilen, wat een ellende allemaal!!!
Vrijdag heb ik alleen de kinderen van school gehaald en verder alleen op bed gelegen. Zaterdag heb ik de hele dag in bed doorgebracht. Zondag was dan eindelijk het moment daar om met N. te praten. Voordat ze wegging met de kinderen zei ze dat ze met me wilde praten als ze weer terug kwam. Ik zei: "dat is goed want ik moet ook met jou praten." Toen ze terug kwam, wilde ze eerst mijn verhaal horen. Dus ik had mijn verhaal verteld over dat ik contact had opgenomen met de organisatie (Servihogar) en dat ze me had verteld wat mijn rechten zijn. Over het zakgeld en over de uren. Ze liet het niet echt merken maar ik denk wel dat ze er van geschrokken is dat ik met de organisatie heb gesproken en dat snap ik ook wel, want ze moet haar naam hoog houden bij het au pair bureau. Ze zei dat het geld helemaal geen probleem was en dat ze mij de beste au pair vindt. Ze zei dat ze zelf ook met de organisatie gaat praten om te vragen of het klopt over het geld en mijn rechten (net alsof ze dat niet weet). Ik heb nu met haar afgesproken dat ik zondagavond ook werk. Ze vertelde me dat het een probleem was dat ik ziek ben en dat ik moest kiezen of ik wilde blijven of niet. Ik zei dat ik het begrijp dat het lastig is omdat ze me nodig heeft, maar dat ik niet zelf kan bepalen wanneer ik ziek word en wanneer ik beter word. Ik heb ten slotte de verjaardag van mijn vader en het weekendje naar huis moeten missen vanwege de bijholteonsteking! We waren het er over eens dat we elkaar wel heel erg mogen en dat ik het goed met de kinderen kan vinden. Ik snap ook dat het voor haar vervelend is dat ik ziek ben omdat ze me nodig heeft en voor mij is het net zo vervelend. Ik ben blij dat we dit gesprek hebben gehad en ik hoop dat het goed komt.